مفاهیم اساسی عکاسی

اگر به تازگی شروع به عکسبرداری کرده اید و یک عکاس مبتدی محسوب می شوید بهتر است در ابتدا با مفاهیم اساسی عکاسی را بدانید تا عکاسی برای شما آسان تر شود.  بهترین راه برای کمک به عکاسان مبتدی، چگونگی استفاده از دوربین می باشد. موارد زیر به شما کمک می کند تا به راحتی و به تدریج به یک عکاس حرفه ای تبدیل شوید.

 

یکی از مفاهیم اساسی عکاسی نور است. برای اینکه دوربین بتواند آنچه را که می خواهید ببیند، باید ابزارهایی مانند دیافراگم و سرعت شاتر که میزان نور به سنسور دوربین تنظیم می کند کنترل کنید. با نور کم ، عکس شما خیلی تاریک خواهد بود. با نور زیاد ، بسیار روشن خواهد بود. در هر دو مورد برخی از جزئیات از بین می روند. شما برای رسیدن به نور مناسب از باید از دیافراگم و سرعت شاتر استفاده کنید ، در حالی که باید برخی از عوارض جانبی مهم را در نظر بگیرید. نوردهی باید به گونه‌ای باشد که حداکثر تعداد جزئیات صحنه توسط سنسور ضبط شود. خوشبختانه دوربین های عکاسی مدرن اغلب ارزیابی دقیق نوردهی اتوماتیک را ارائه می دهند. حداقل با یک نور طبیعی و با حتی کم و بیش روشنایی ، ارزیابی آنها معمولا عالی است.

 

عکسبرداری با دوربین عکاسی به شما اجازه می دهد تا صحنه را از طریق سوراخی در لنز به نام دیافراگم ببیند. هرچه این سوراخ بزرگتر باشد ، نور بیشتری به سنسور می رسد. به طور معمول سنسور توسط پرده ای به نام شاتر بسته می شود. هنگام عکسبرداری ، شاتر باز می شود ، نور از طریق سوراخ دیافراگم به سنسور می رسد ، و سپس دوباره بسته می شود. هرچه مدت زمان باز بیشتر باشد ، نور بیشتری به سنسور می رسد. این زمان به سرعت شاتر معروف است. در حالت اتوماتیک ، دوربین مقادیر دیافراگم و سرعت شاتر را برای استفاده پیشنهاد می کند. قرار گرفتن در معرض خوبی را تضمین می کنند.

 

همانطور که در بالا توضیح داده شد ، دیافراگم مشخص می کند که صحنه چقدر بزرگ است که به وسیله سنسور می توانید آن را ببینید. در عکاسی، دیافراگم در واحدهایی به نام F-number ، F-stop یا هر چیز دیگری اندازه گیری می شود. بدون اینکه به جزئیات مربوط به این F- بپردازیم، آنچه شما واقعا باید بدانید موارد زیر است. هرچه عدد F کوچکتر باشد ، سوراخ دیافراگم بزرگتر است و نور بیشتری به سنسور می رسد. بنابراین می توان گفت اندازه دیافراگم با عمق میدان یعنی F رابطه عکس دارد. در عمل ، بسته به لنز، F معمولا از مقادیر حدود F4 (دیافراگم بزرگ) تا تقریبا F16 (دیافراگم کوچک) استفاده می کند. برخی از لنزهای با کیفیت از دیافراگم های بسیار بزرگتر نیز پشتیبانی می کنند.

 

سرعت شاتر زمانی است که پرده شاتر باز می شود و سنسور را در معرض نور قرار می دهد. سرعت شاتر در ثانیه های عادی اندازه گیری می شود. در نور روز روشن ، معمولا از صدها ثانیه استفاده می کنیم. وقتی ابری ، در سایه و غیره ، ممکن است دهم ثانیه باشد.در حالی که دیافراگم باز است ، سنسور همه آنچه را می بیند ضبط می کند. 

اگر تصویر شما شارپ و تیز نیست ، آن چیزی که می بینید تاری حرکتی نامیده می شود. تاری حرکت باعث تیراندازی اشیاء متحرک با سرعت شاتر طولانی است. این اثر جانبی شاتر است که باید همیشه در خاطر داشته باشید. اگر می خواهید یک شیء تیز بدست آورید ، اطمینان حاصل کنید که سرعت شاتر به اندازه کافی سریع است که حرکت آن را مسدود می کند. اگر می خواهید برای تاکید بر حرکت ، جسم تاری ایجاد کنید ، اطمینان حاصل کنید که سرعت شاتر به اندازه کافی کند است.

 

هنگامی که با دیافراگم و سرعت دیافراگم نمی توانید نوردهی مناسبی را بدست آورید ، وقت آن است که در مورد حساسیت ISO  فکر کنید. این ویژگی تعریف می کند که حسگر دوربین نسبت به نور چقدر حساس است. با همان میزان نور موجود ، حساسیت ISO بیشتر است ، نور بیشتری توسط سنسور ضبط می شود. کنترل سرعت دیافراگم را می توان بی خطر دانست ، زیرا آنها یک اندازه گیری طبیعی نسبت به میزان نور دارد اما حساسیت ISO مصنوعی تر است. هرچه سنسور حساس تر شود ، نویز تصویر نیز بیشتر می شود. این در شرایطی است که کیفیت تجهیزات در عکاسی اهمیت پیدا می کند: دوربین های گران قیمت حرفه ای معمولا اجازه می دهند سرعت ISO بسیار بالاتر را قبل از اینکه نویز تصویر ممنوع شود ، بگیرد.

 

توجه داشته باشید که دیافراگم تنها پارامتر موثر بر عمق میدان نیست. به عنوان مثال ، فاصله بین عکاس با افراد نیز نقش بسیار مهمی دارد. هرچه به موضوع اول نزدیکتر باشید ، عمق میدان کوچکتر می شود.